Μετά από πολλά χρόνια (γνωρίζουν μόνο οι παλαιοί καθηγητές) επανήλθε το σύστημα των επανεξεταστέων στην Α΄Λυκείου.
Όχι ότι δεν υπήρχαν επανεξεταστέοι κάθε χρόνο αλλά έχει μεγάλη σημασία το πλήθος των επανεξεταστέων, που σημαίνει άλλαξε η φιλοσοφία στην μέση εκπαίδευση.
Η λογική που είχε επικρατήσει ήταν ότι οι μαθητές ΄΄έχουν δικαίωμα στην μόρφωση΄΄ κι επομένως ήταν ανούσιο να έλθει σε εξετάσεις τον Σεπτέμβριο ο μαθητής.
Η νέα λογική λέει ότι όποιος γράψει και διαβάσει καλά σε όλη την χρονιά, θα περάσει στην επόμενη τάξη, άλλως θα παραμείνει με σκοπό να επανεξεταστεί ώστε ΄΄να τα μάθει καλά΄΄ αυτά που όφειλε να μάθει.
Τουτέστιν μεθερμηνευόμενο, δεν υπάρχει επιείκεια, δεν υπάρχει ελαστικότητα αλλά ανταγωνισμός και υποτίθεται αξιοκρατία.
Η αρχή, ως αρχή, θα μπορούσε να μας βρει σύμφωνους αλλά κάτω από ορισμένους όρους.
Ένας απ΄αυτούς είναι η δουλειά που γίνεται στη διάρκεια της χρονιάς από την πλευρά των διδασκόντων.
Και για να είμαστε περισσότερο σαφείς. Αφορμή να γραφεί αυτό το άρθρο ήταν τα σημερινά θέματα των εξετάσεων στο μάθημα της άλγεβρας.
Μας έκανε εντύπωση η διαφορετικότητα και η πρωτοτυπία τους. Θα τολμούσαμε να πούμε ότι ήταν ΄΄για προχωρημένους΄΄.
Γιατί, όμως;
Σε δύο από τα τέσσερα θέματα παρατηρήσαμε την πρωτοτυπία. Το ένα αναφέρονταν στις πιθανότητες και το άλλο στην συνάρτηση αλλά και τα δύο με την μορφή προβλήματος.
Ισχυριζόμαστε ότι τα θέματα δεν χαρακτηρίζονταν από δυσκολία στην λύση τους ήταν, όμως, κάτι ξεχωριστό και (πάντα κατά την άποψή μας) ξένο στους μαθητές της Α΄Λυκείου.
Έχουμε την εξής θέση επ΄αυτού του ζητήματος.
Πώς είναι δυνατόν ένας μαθητής που δεν έχει εμπεδώσει την έννοια της συνάρτησης ούτε καν έχει αναπτύξει την βασική θεωρία των συναρτήσεων καλείται να απαντήσει σε πρόβλημα εφαρμογής στις συναρτήσεις.
Πώς είναι δυνατόν να απαντήσει ένας μαθητής της Α΄Λυκείου, που ασχολήθηκε με τις πιθανότητες (μόνο βασικές γνώσεις) μόλις λίγες ώρες να απαντήσει σε πρόβλημα με πιθανότητες που ούτε καν το βιβλίο αναφέρει;
Πώς ο μαθητής έμαθε όλα αυτά τα σπουδαία πράγματα στα Μαθηματικά όταν οι ώρες που διδάχθηκε ήταν εξαιρετικά λίγες για να εμπεδώσει τις έννοιες;
Έχοντας στην πλάτη μας 38 και πλέον χρόνια στην εκπαίδευση αυτό που έχουμε εμείς εμπεδώσει είναι ότι οι απαιτήσεις από τους μαθητές βρίσκονται σε απόλυτο συντονισμό με αυτά που διδάσκονται στο σχολείο.
Βέβαια κάποιος θα ισχυριστεί ότι υπάρχουν και τα φροντιστήρια!!!
Ναι, αλλά οι εξετάσεις, τα προγράμματα, η φιλοσοφία της εκπαίδευσης δεν στηρίζεται στη δουλειά του φροντιστηρίου.
Το φροντιστήριο προσαρμόζεται στο σχολείο και όχι το αντίστροφο.
Η διαπίστωση αυτή και η κατάθεση της άποψής μας δεν περιέχει κανένα υπαινιγμό παρά μόνο τούτο:
Όταν απαιτούμε από κάποιον κάτι οφείλουμε πρώτα εμείς να έχουμε κάνει την σωστή δουλειά!!!
Θα επανέλθουμε σ΄αυτό το θέμα γατί είναι ίσως το σοβαρότερο στην πορεία μιας εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Όχι ότι δεν υπήρχαν επανεξεταστέοι κάθε χρόνο αλλά έχει μεγάλη σημασία το πλήθος των επανεξεταστέων, που σημαίνει άλλαξε η φιλοσοφία στην μέση εκπαίδευση.
Η λογική που είχε επικρατήσει ήταν ότι οι μαθητές ΄΄έχουν δικαίωμα στην μόρφωση΄΄ κι επομένως ήταν ανούσιο να έλθει σε εξετάσεις τον Σεπτέμβριο ο μαθητής.
Η νέα λογική λέει ότι όποιος γράψει και διαβάσει καλά σε όλη την χρονιά, θα περάσει στην επόμενη τάξη, άλλως θα παραμείνει με σκοπό να επανεξεταστεί ώστε ΄΄να τα μάθει καλά΄΄ αυτά που όφειλε να μάθει.
Τουτέστιν μεθερμηνευόμενο, δεν υπάρχει επιείκεια, δεν υπάρχει ελαστικότητα αλλά ανταγωνισμός και υποτίθεται αξιοκρατία.
Η αρχή, ως αρχή, θα μπορούσε να μας βρει σύμφωνους αλλά κάτω από ορισμένους όρους.
Ένας απ΄αυτούς είναι η δουλειά που γίνεται στη διάρκεια της χρονιάς από την πλευρά των διδασκόντων.
Και για να είμαστε περισσότερο σαφείς. Αφορμή να γραφεί αυτό το άρθρο ήταν τα σημερινά θέματα των εξετάσεων στο μάθημα της άλγεβρας.
Μας έκανε εντύπωση η διαφορετικότητα και η πρωτοτυπία τους. Θα τολμούσαμε να πούμε ότι ήταν ΄΄για προχωρημένους΄΄.
Γιατί, όμως;
Σε δύο από τα τέσσερα θέματα παρατηρήσαμε την πρωτοτυπία. Το ένα αναφέρονταν στις πιθανότητες και το άλλο στην συνάρτηση αλλά και τα δύο με την μορφή προβλήματος.
Ισχυριζόμαστε ότι τα θέματα δεν χαρακτηρίζονταν από δυσκολία στην λύση τους ήταν, όμως, κάτι ξεχωριστό και (πάντα κατά την άποψή μας) ξένο στους μαθητές της Α΄Λυκείου.
Έχουμε την εξής θέση επ΄αυτού του ζητήματος.
Πώς είναι δυνατόν ένας μαθητής που δεν έχει εμπεδώσει την έννοια της συνάρτησης ούτε καν έχει αναπτύξει την βασική θεωρία των συναρτήσεων καλείται να απαντήσει σε πρόβλημα εφαρμογής στις συναρτήσεις.
Πώς είναι δυνατόν να απαντήσει ένας μαθητής της Α΄Λυκείου, που ασχολήθηκε με τις πιθανότητες (μόνο βασικές γνώσεις) μόλις λίγες ώρες να απαντήσει σε πρόβλημα με πιθανότητες που ούτε καν το βιβλίο αναφέρει;
Πώς ο μαθητής έμαθε όλα αυτά τα σπουδαία πράγματα στα Μαθηματικά όταν οι ώρες που διδάχθηκε ήταν εξαιρετικά λίγες για να εμπεδώσει τις έννοιες;
Έχοντας στην πλάτη μας 38 και πλέον χρόνια στην εκπαίδευση αυτό που έχουμε εμείς εμπεδώσει είναι ότι οι απαιτήσεις από τους μαθητές βρίσκονται σε απόλυτο συντονισμό με αυτά που διδάσκονται στο σχολείο.
Βέβαια κάποιος θα ισχυριστεί ότι υπάρχουν και τα φροντιστήρια!!!
Ναι, αλλά οι εξετάσεις, τα προγράμματα, η φιλοσοφία της εκπαίδευσης δεν στηρίζεται στη δουλειά του φροντιστηρίου.
Το φροντιστήριο προσαρμόζεται στο σχολείο και όχι το αντίστροφο.
Η διαπίστωση αυτή και η κατάθεση της άποψής μας δεν περιέχει κανένα υπαινιγμό παρά μόνο τούτο:
Όταν απαιτούμε από κάποιον κάτι οφείλουμε πρώτα εμείς να έχουμε κάνει την σωστή δουλειά!!!
Θα επανέλθουμε σ΄αυτό το θέμα γατί είναι ίσως το σοβαρότερο στην πορεία μιας εκπαιδευτικής διαδικασίας.
